پشت این دریا ها شهری است.قایقی باید ساخت

قایقی خواهم ساخت٬

خواهم انداخت به آب

دور خواهم شد از این خاک غریب

که در آن هیچکس نیست که در بیشه ی عشق

قهرمانان رابیدار کند.

پشت دریاها شهری است

که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است

بام ها جای کبوترهایی است که به فواره ی هوش بشری مینگرند

دست هر کودک ده ساله ی شهر٬شاخه ی معرفتی است

مردم شهر به یک چینه چنان مینگرند

که به یک شعله به یک خواب لطیف

خاک٬موسیقی احساس تو را میشنود

وصدای پر مرغان اساطیرمی آیددر باد

پشت دریاها شهری است

قایقی خواهم ساخت